CV Moritz Ebinger

OPLEIDING

MUSEUM PRESENTATIES o.a.

Eerder exposeerde ik o.a in: het Valkhof Nijmegen, National Art Gallery of Senegal, Teylers Museum Haarlem, Kunsthalle Bern, Kunsthal KAdE Amersfoort, de Museum de Prinsenhof Delft, Gemeente Museum Maassluis, Van Abbe Museum Eindhoven, Stedelijk Museum Amsterdam.

SOLO-EXPOSITIES o.a.


Eerder exposeerde ik o.a in: De Balie Amsterdam, Galerie Maurits van de Laar, Cemeti Art House Yogyakarta, Galerie De Praktijk, Galerie Moritz Küng, Galerie Bob van Orsouw Zürich, Galerie Onrust.

GROEPSEXPOSITIES o.a.

THEATER & PERFORMNCES o.a.

Zebra

PRIJZEN & SUBSIDIES o.a.


CURATOR & ORGANISATOR o.a

Founder of the artist space Artistique Boutique, Aruba
Curator de Nieuwe Vide, Haarlem
Arti Aruba expositie met 9 Kunstenaars en een scholierenproject plus het produceren van een 4-talig kinderboek voor de Caribische jeugd. Zomer.
Curator van project Mothers of Modern Art (MoMA), expositie en vormgeving boek over de rol van de kunstenares die tevens moeder is. Het produceren en uitdelen van T-shirts aan Bedjak-chaufeurs in Yogjakarta.Bedenken en runnen van galerie Het Avondeten waar kunstenaars, wiens kookkunst net zo goed was als hun beeldend werk, (atelierbezoek en proefeten) exposeerden en op de opening voor de genodigden kookten. Dit concept verkocht ik aan Jeanne van Heeswijk voor het symbolische bedrag van een gulden.

Selectie werk in museumcollecties

Op het boek Woud zonder genade van Moritz Ebinger staat iemand met een papieren zak over zijn hoofd. Op die zak is een landschap getekend, of een gezicht. 
Bij een champagnebar op Art Rotterdam zie ik Moritz voor het eerst. Designbril, jas van kitschtapijt, riem van een rocker. Onze volgende ontmoeting is in de Dianabar op Katendrecht, in dit paaldanscafé heeft hij een installatie gebouwd.
Wanneer we bij toneelgezelschap ’t Barre Land voor onze seizoensaankondiging een tekenaar zoeken is hij de enige kandidaat over wie we het eens worden. Ik denk omdat zijn tekeningen grenzen overschrijden. Je kunt de lijnen over de randen van het papier denken. 
Terwijl ’t Barre Land teksten leest en over voorstellingen spreekt, zit Moritz te tekenen. Het schip van Heart of Darkness, vluchtelingen, de kip uit de voorstelling Nijinski.dagboek.fragmenten, de vliegtuigen waar de danser van hield, de geest van Dostojevski’s man uit het ondergrondse. 
Nee, zo letterlijk is het niet: een wereld vol wezens en vormen ontspruit aan Moritz hoofd. Ik vermoed dat daar geen haren groeien maar onzichtbare tentakels, kronkelende voelsprieten, kosmische antennes.
Enkele jaren later bekrijt Moritz de muren van de Stadsschouwburg Utrecht. De acteurs spelen Eindspel van Samuel Beckett, Moritz zwiept op een krakende trapleer. 
Weer later danst hij op een feest de spaanders van mijn vloeren. Ook maken we bij zonsopkomst een wandeling door het veen bij Nieuwkoop. Zompige voetstappen. Ik schrijf een gedicht, Moritz registreert het geborrel voor zijn Veenradio-piraat en vertelt over Greet, spook uit de kamers van zijn jeugd. 
Ik heb hem al een tijd niet gezien maar krijg fantastische e-mails over onbeperkt stoeptekenen in de Pijp, het fotograferen van onderwatersculpturen op Aruba (‘Ik rijd hier met een gigantische Toyota-jeep, zo eentje die men altijd ziet rijden bij het nieuws uit Afghanistan.’), en over de antieke duikershelmen van de Hydra-sculptuur in een Nesselandse vijver. 
Als ik aan Moritz denk, zie ik aan allesbehalve een zak over een hoofd. Nooit gaat zijn werk over begrenzing. Moritz is afkomstig uit een land zonder zeehavens maar wil altijd buiten zijn oevers treden. Misschien woont hij hier omdat hij ooit weer weg kan varen. Daar, in de verte, gaat hij. Ik zwaai, twee vingers in de lucht, breng hem de V-groet.

Sanneke van Hassel

Previous
Next
Email